Η Chinatsu τη βοήθησε να φορέσει τη λεπτή λευκή στολή της και τη μάσκα. Το ήξερε ότι θα τα κατάφερνε και μόνη της μια χαρά, αλλά ήθελε να δώσει έναν τόνο επισημότητας. Το πρόσταζε η μέρα. Σήμερα θα ήταν η πρώτη επίσημη βουτιά της Akiko στα παγωμένα νερά του ωκεανού. Θα ακολουθούσε την παράδοση στην οικογένεια, που μόνο γυναίκες δύτες μέτραγε πίσω της, με μοναδικό σκοπό να μαζεύουν μαργαριτάρια. Αυτές έφερναν το ψωμί στο τραπέζι, με αρκετή αλμύρα πάντα. Η εκπαίδευση θα κρατούσε αρκετά χρόνια. Το σώμα θα μάθαινε να αναπνέει από την αρχή, θα μάθαινε τα ρεύματα και τους κινδύνους. Αλλά πάνω από όλα θα μάθαινε να σέβεται τη θάλασσα, αυτό το άλλο θηλυκό, και να την υπακούει. Ακούγοντας την υγρή κι απόκοσμη ανάσα της, θα αφουγκραζόταν και τους δικούς της ταπεινούς ψιθύρους, με υπομονή. Θα μάθαινε τη δουλειά καλά, να πιάνει τα όστρακα και να τα ρίχνει στο καλάθι που είχε κρεμασμένο στο λαιμό της. Θα την εκτελούσε με ακρίβεια και πειθαρχία.
Στην ακτή ήταν οι δυο τους, αμίλητες, σοβαρές και φοβισμένες. Η κάθε μια για τους δικούς της λόγους. Η Chinatsu γιατί σε λίγες μέρες θα άγγιζε τα ογδόντα. Η Akiko γιατί σήμερα έκλεινε τα έντεκα. Γιαγιά και εγγονή, ίδιες σαν τις παγωμένες σταγόνες της θάλασσας στην οποία θα ρίχνονταν. Η πιτσιρίκα την περίμενε πώς και πώς αυτήν την πρώτη βουτιά με τη στολή της τόσα χρόνια, αλλά τώρα τα πόδια της έτρεμαν, όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει. Ερχόταν αντιμέτωπη με έναν άγνωστο κόσμο. Ήταν τόσο μικρή για κάτι τόσο μεγάλο. Αντιθέτως, η ηλικιωμένη γυναίκα ήταν ταραγμένη γιατί ακριβώς τα ήξερε όλα αυτά. Άλλο ήταν αυτό που έκανε τα δικά της πόδια να τρέμουν. Δεν ήταν ο σκοτεινός βυθός αλλά ο σιωπηλός θάνατος που τον αφουγκραζόταν. Τον ένιωθε να την αγκαλιάζει και το μόνο που έλειπε ήταν να νιώσει τα σφιχτά του χέρια γύρω από το σώμα της. Αυτό τον άγνωστο κόσμο φοβόταν.
Χάιδεψε τρυφερά τα χέρια της Akiko και της έκανε νόημα να την ακολουθήσει. Την είχε δασκαλέψει από το σπίτι να την υπακούει τυφλά σήμερα. Να τη μιμείται. Με ένα αχνό χαμόγελο η μία στην άλλη, χάρισαν τα άνισα κορμιά τους στα παγωμένα νερά. Η Akiko πρόσμενε να βρει το πρώτο της όστρακο, φυσικά, με το μαργαριτάρι σφιχτά μέσα του. Η ανυπομονησία της νεότητας. Η Chinatsu ήθελε απλά να χαρεί τη διαδικασία, να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα. Η αγωνία της ωριμότητας. Δύο γυναίκες στα βαθιά νερά του χρόνου, προσπαθώντας να βρουν το δικό τους θησαυρό για να κρατήσουν, παίζοντας το αιώνιο παιχνίδι της μοίρας, ανήμερα Πρωτοχρονιάς του σωτήριου έτους 28.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου